امام غریب
ای دل بشارت میدهم خوش روزگاری می رسد
یادرد وغم ی می شود،یاشهریاری می رسد
ای منتظر غمگین مشو،قدری تحمل بیشتر
گردی بپا شد در افق،گویا سواری می رسد
امام غریب
حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه اسلام) فرمودند:صاحب هذا الأمر الشرید الطرید الفرید الوحید. «عهده دار این امر (حضرت مهدی علیه السلام)همان رانده ی آواره ی بی کس تنهاست»
دوران غیبت دوران غربت امام است.دوران مظلومیت،انزوا،تنهایی،دل شکستگی،وگریه های طولانی اوست.دورانی است که آن حضرت باید از شهرها فاصله بگیرد ودر مکان های پنهان دور از ظالمان زندگی کند.صاحب زمان ومالک زمین است،اما باید به ور ناشناس در میان مردم رفت وآمد کند.شاهد رنج ها ومصایب پیروان خویش است،خون اجداد طاهرینش بر زمین مانده است.
تأسف بارتر آنکه شیعیانش،او را فراموش کرده اند.هل من معینش را پاسخ نمی گویند،برای فرجش دعا نمی کنندوبسیاری از آنها سرگرم مال ومنال ومقام ولذات زودگذر دنیا گردیده ،به خواسته های امام خویش بی توجه هستند وچه بسا با گناهان خود قلبش را می آزارند واشکش را جاری می کنند